داستانهای سه خواهر
بچه ها به دنیا میاند، ذره ذره دل مامانهاشونو می برند و مامانهاشون هیچ کاری نمی‌تونند بکنند. این شیفتگی که شاید بیشتر یک جور غریزه باشه, اینقدر غیر قابل باور و غیر قابل توضیحه که من ترجیح می‌دم سعی بی‌خود برای توصیفش نکنم.
دیروز موقع رانندگی این شعر یادم اومد و از اون موقع افتاده تو دهنم
آفاق ها گردیده ام، بسیار خوبان دیده ام, مهر بتان سنجیده ام، اما تو چیز دیگری
دیروز موقع رانندگی این شعر یادم اومد و از اون موقع افتاده تو دهنم
آفاق ها گردیده ام، بسیار خوبان دیده ام, مهر بتان سنجیده ام، اما تو چیز دیگری
بچهه ها یه چیزی رو میدونید ما ایرانی ها در هر چه که دچار خود بزرگ بینی کاذب باشیم دریک مورد حق داریم دچار غروروتکبربشیم و آن تولید خواهرزاده های باحال و شیریسکی است البته واژه شیریسکی یک واژه کاملاً ایرانی است که از حدود دو هزار سال پیش مستعمل بوده و مادر بردیا و سورنا و کمبوجیه هم به آنها در دوره کودکی شیریسکی اطلاق میکردند(اینو اونایی که رفته اند تخته جمشید را دیده اند میگن)اسم شیریسکی یعنی خوشمزه یعنی خوردنی یعنی کپلی یعنی جینگولی یعنی جیگر خلاصه یعنی شاهکار جدید خلقت که عکسش توی کامپیوتر ما افتاده و با دیدنش قیلی ویلی مجازی میریم .این پرنده صورتی پا گنده عجب هدیه ای توی بقچه برامون آورده!!!!!پیشونی و موهای تنک بالای سر که نیمی به شمایل غربی متمایل هستند که به عینه راست کار صدیقی گیلانی هاست ولی چشمهای مشکی و حالت شقیقه هافکرکنم بیشتر به سالاریان-ها رفته باشد بینی هم ... ولش کن اصلاًاز بینی بگذریم هر چه که هست معلومه سلیقه زیادی برای ساختنش معروف شده .امالب ودهان و چانه هم معاینه لب ودهان مامانش است انگار خود مامان مرجانش اونو زاییده .در خاتمه من هم به نوبه خودم میخواهم تولد این معجزه عالم آفرینش را به خاندان صدیقی گیلانی و سالاریان های عزیز تبریک عرض کنم و از صمیم قلب آرزو کنم این اتفاق میمون ومبارک پی درپی و متوالیاً در این دو خانواده رخ بدهد و مایه روشنی دیده و جان آنها باشد و دنیا پراز افراد فرهیخته و عاقل و زیباو باهوش و سالم و...بشود دیدید همیشه حق با ایرانی هاست؟؟؟؟ مریم
ما ایرانی‌ها با یک سری خودخواهی‌های افراطی بزرگ می‌شیم که من بشون می‌گم توهم. نه که مردم جاهای دیگه هیچ نوع توهمی ندارشته باشند ها, مساله اینه که در مورد ما قضیه خیلی حاده. مثلا سوییسی ها فکر می‌کنند کیفیت تولیداتشون، هر چی که باشه، بهتر از مال جاهای دیگست و خیلی وقت شناسند یا فرانسوی ها فکر می‌کنند فقط خودشون می‌فهمند خوش‌لباسی چیه و شراب هیچ کجا رو قبول ندارند. اما ما ایرانی ها لیست افتخاراتمون اصلا به جمع و جوری بقیه نیست. ما به طور جدی دچار خود شیفتگی هستیم و فکر می‌کنیم باهوش ترین ، هنرمند ترین و مهربون ترین مردم دنیا ایم و وارث تنها تمدن تاریخ . فکر می‌کنیم همه مردم دنیا وقتی ما را می‌بینند باد کورش و بردیا یی می‌افتند که ما خودمان هم درست نمی‌دانیم کی‌بودند یا لابد می‌دانند که تمام دانش رباضی ، شیمی و پزشکیشان را در اصل از مایی دارند که خون پاک خیام و خارزمی و ابن سینا در رگهایمان است, حتما می‌دانند ما، بدون استثتا چقدر آدمهای با محبت، باهوش و زیبایی هستیم و اصلا هم مثل این هندی ها و چینی ها اینگلیسی را با لهجه افتضاح حرف نمی‌زنیم.
چند وقتی هست که این قضیه فکرمو بدجوری مشغول کرده. باز ازش می‌نویسم.
شما هم که انگار نه انگار، یک دو خط بنویسید راه دوری نمی‌ره ها.
چند وقتی هست که این قضیه فکرمو بدجوری مشغول کرده. باز ازش می‌نویسم.
شما هم که انگار نه انگار، یک دو خط بنویسید راه دوری نمی‌ره ها.
در پی افسردگی قبل زایمان دیروز، اومدم بگم که امروزخیلی خوشحال و سر حالم. اصلا هم به این جوونهایی که از سال اول لیسانسشون تو فکر پذیرش از دانشگاههای خارج بودند حسودیم نمی‌شه.
گاهی به جوونهای جدید حسودیم می‌شه. اینکه بلدند چه جوری باید برا ادامه تحصیل در خارج از ایران اقدام کرد. این بشون این آزادی رو می‌ده که هر چی دوست دارند, از شیمی و فیزیک و ریاضی گرفته تا نقاشی و عکاسی بخونند و بعد هم اگر کارنامه و سابقشون خوب بود پاشند واسه ادامه تحصیل برند یک دانشگاه حسابی. زمان ما هنوز اینترنت نبود، مردم مدارکشون رو با شتر به دانشگاه های خارجی می‌فرستادند، فقط شاگرد اول های کنکور و اونها که باباشون خرپول بود خارج می‌رفتند، خونواده ها جرات خارج فرستادن بچه های جوونشون رو نداشتند (هنوز رسم نبود) و هر کی‌دستش می‌رسید رشته ای می‌خوند که بشه باش تو ایران کار کرد، نه چیزی که دوست داشت. اصلا اون موقع، بدون اینترنت و یا حداقل چهار تا آدم که تو مدرسه آدم رو راهنمایی کنند، ما چه می‌فهمیدیم که چی دوست داریم. چرا ما نسل انقلاب همه‌چیمون غم انگیزه؟
همه افسردگی بعد زایمان می‌گیرند، من افسردگی قبل زایمان گرفتم. شما زیاد جدی نگیرید.
همه افسردگی بعد زایمان می‌گیرند، من افسردگی قبل زایمان گرفتم. شما زیاد جدی نگیرید.
امروز رفتیم برای این دختر خانوم یک کالسکه جینگول (شامل سه قطعه، صندلی ماشین زیر ۶ ماه، صندلی کالسکه زیر ۶ ماه و صندلی کالسک بالای ۶ ماه) و یک تخت کوچولو خریدیم. حالا هر وقت چشممون به این بند و بساط گوگولی مگولی می‌خوره، قند تو دلمون آب می‌شه و قربون صدقش میریم. فکر کنم آدم تا وقتی خودش مامان -بابا نشده ، نمی‌فهمه مامان-باباش چقدر با بزرگ کردن اون صفا کردن.
شما انتظار دارید مردمی که هر روز به خاطر خودخواهی تلفات بیشتری در رانندگی می دهند، عاشق راه های میانبر هستند، وقت شناسی درمیانشان نادر است، کارهایشان هیاتی ست، به جای کار ریش سفیدی را برای حل معضلات انتخاب می کنند، تحمل شنیدن انتقاد را ندارند، عاشق تمجید شدن اند، خود را از همه بهتر و بزرگتر و برگزیده تر می دانند... چطور نماینده ای داشته باشند؟!
از وبلاگ باران در دهان نیمه باز
از وبلاگ باران در دهان نیمه باز
باورتون می‌شه یک بچه -۲ ماهه اینقدر ول ول بخوره که مامانش مجبور شه مقاله نوشتن رو بی خیال شه و بشینه با اون حرف بزنه و بازی کنه؟ دوره زمونه ای شده ها.
قبل از این که به یک مهمانی ایرانی بروی همه اش نگرانی که نکند به شیک و پیکی دیگران نباشی.
قبل از این که به یک مهمانی غیر ایرانی بروی همه اش نگرانی که نکند زیادی شیک و پیک باشی!
از وبلاگحقوقدان پاریسی